معنی لکه دار در فرهنگ فارسی عمید

دارای لکه، داغدار، لکه دار شدن: دارای لکه و داغ شدن، کنایه از متهم شدن، بدنام شدن، لکه دار کردن: ایجاد کردن لکه، کنایه از کسی را متهم و بدنام کردن

معنی لکه دار در فرهنگ لغت هوشیار

دارای لکه داغ دار

معنی لکه دار در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بدنام، رسوا، مفتضح، ننگین، چرکین، لک، لک گرفته

معنی لکه دار در دیکشنری فارسی به انگلیسی

Smeared, Spotted, Spotty, Stained

معنی لکه دار در دیکشنری فارسی به چینی

污秽的 , 有斑点的 , 有污渍的

معنی لکه دار در دیکشنری فارسی به لهستانی

zaplamany, plamisty, poplamiony

معنی لکه دار در دیکشنری فارسی به روسی

запачканный , пятнистый , запачканный

معنی لکه دار در دیکشنری فارسی به اوکراینی

забруднений , плямистий

معنی لکه دار در دیکشنری فارسی به هندی

दागदार , धब्बेदार , दागी

معنی لکه دار در دیکشنری فارسی به عبری

מוכתם , מנוקד , מוכתם

معنی لکه دار در دیکشنری فارسی به کره ای

더럽혀진 , 얼룩덜룩한 , 얼룩진

معنی لکه دار در دیکشنری فارسی به بنگالی

দাগযুক্ত , দাগযুক্ত , দাগযুক্ত

معنی لکه دار در دیکشنری فارسی به تایلندی

เปื้อน , เป็นจุด , มีรอยเปื้อน

معنی لکه دار در دیکشنری فارسی به ترکی استانبولی

lekelendirilmiş, benekli, kirli

معنی لکه دار در دیکشنری فارسی به ژاپنی

汚れた , 斑点のある , 汚れた

معنی لکه دار - جستجوی لغت در جدول جو

لکه دار

فرهنگ فارسی عمید

لکه دار

فرهنگ لغت هوشیار

لکه دار

فرهنگ واژه مترادف متضاد

لکه دار

دیکشنری فارسی به عربی

لکه دار

دیکشنری فارسی به انگلیسی

لکه دار

دیکشنری فارسی به فرانسوی

لکه دار

دیکشنری فارسی به چینی

لکه دار

دیکشنری فارسی به ایتالیایی

لکه دار

دیکشنری فارسی به پرتغالی

لکه دار

دیکشنری فارسی به آلمانی

لکه دار

دیکشنری فارسی به لهستانی

لکه دار

دیکشنری فارسی به روسی

لکه دار

دیکشنری فارسی به اوکراینی

لکه دار

دیکشنری فارسی به هلندی

لکه دار

دیکشنری فارسی به اسپانیایی

لکه دار

دیکشنری فارسی به هندی

لکه دار

دیکشنری فارسی به عبری

لکه دار

دیکشنری فارسی به اندونزیایی

لکه دار

دیکشنری فارسی به کره ای

لکه دار

دیکشنری فارسی به اردو

لکه دار

دیکشنری فارسی به بنگالی

لکه دار

دیکشنری فارسی به تایلندی

لکه دار

دیکشنری فارسی به سواحیلی

لکه دار

دیکشنری فارسی به ترکی استانبولی

لکه دار

دیکشنری فارسی به ژاپنی

لبه دار

آنچه دارای لبه باشد

فرهنگ فارسی عمید

کله دار

کلاه دار، آنکه کلاه بر سر دارد، پادشاه

فرهنگ فارسی عمید

لبه دار

(حُ اَ)

دارای لبه. بالبه.
- کلاه لبه دار، دارای آفتاب گردان.

لغت نامه دهخدا

سکه دار

(نَ / نُو کَ)

صاحب سکه. (آنندراج) ، پول سکه زده و مسکوک. (ناظم الاطباء) ، پادشاه مستقل. (آنندراج). پادشاه مستقل که دارای سکه و خطبه باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

کله دار

(تَ)

کنایه از پادشاه جبار است. (برهان) (آنندراج). پادشاه جبار و غالب و پیروز. (ناظم الاطباء). پادشاه صاحب جاه. (فرهنگ فارسی معین). تاجدار. که حشمت و جاه و مقام دارد:
سر میفراز تا کله داران
سرت بی مغز چون کله نکنند.
خاقانی.
به عزم دست بوسش قاف تا قاف
کمر بسته کله داران اطراف.
نظامی.
جهان خسرو که تا گردون کمر بست
کله داری چنو بر تخت ننشست.
نظامی.
از قبای چنو کله داری
ز آسمان تا زمین کله واری.
نظامی.
نرگس که کله دار جهان است ببین
کو نیز چگونه سر درآورد به زر.
حافظ.
، آنکه بر سر کلاه داشته باشد. آنچه سرپوش داشته باشد:
هر گه که سیر کلک به کردار او کند
سرّ دل دوات کله دارش آشکار...
سوزنی.
شب قبای مه زره زد بنده وار
کان گره زلفین کله دار آمده ست.
خاقانی.
نگاری چابکی شنگی کله دار
ظریفی مهوشی ترکی قباپوش.
حافظ.
من ماه ندیده ام کله دار
من سرو ندیده ام قباپوش.
سعدی (کلیات چ مصفا ص 636).
، متکبر و سرکش را نیز گویند. (برهان) (آنندراج). مردم سرکش و متکبر و گستاخ و خودبین. (ناظم الاطباء).
- کله داران افلاک، کنایه از ستارگان. (فرهنگ فارسی معین) :
که داند کاین کله داران افلاک
کمربسته چرا گردند در خاک.
عطار
در تداول عامه، آدم مدبر و تیزهوش و فطن و سریعالانتقال وبا ذوق و ادراک. (فرهنگ لغات عامیانۀ جمالزاده)